Artykuły
"Kot w butach"
Spektakl kukiełkowy z wykorzystaniem tablicy interaktywnej
(Na tablicy interaktywnej widok wioski)
ZAPOWIADACZ KLOWN: Dawno, dawno temu za górami, za lasami, w małej wiosce żył stary gospodarz ze swoimi trzema synami: dwóch było mądrych, zaś najmłodszy Jaś nazywany był Głupkiem.
Pewnego dnia ojciec zachorował. Wezwano lekarza.
(Na tablicy interaktywnej widok wnętrza chałupy, a na scenie: łóżko, a w nim kukiełka ojca, wokół kukiełki synów. Słychać odgłos skrzypiących drzwi.)
LEKARZ: Nic tu po mnie. Nie mam lekarstwa na tę chorobę.
ZAPOWIADACZ KLOWN: Po trzech dniach ojciec zmarł. Mądrzy bracia podzielili się majątkiem, a głupiego Jasia razem z kotem wyrzucili z domu.
(Na tablicy interaktywnej widok drogi i stawu)
KOT: Nie martw się, Jasiu, dobry z ciebie chłopiec. Zawsze się mną opiekowałeś, dziś ja zatroszczę się o ciebie. Wskocz do stawu i czekaj na mnie.
(Słychać plusk wody)
ZAPOWIADACZ KLOWN: Jasiu siedział w wodzie, a kot czekał przy drodze. Wiedział, że za chwilę nad staw przyjedzie król ze swoją córką Zosią. Królewna była piękna jak anioł i miała gołębie serce.
(Na tablicy interaktywnej widok karety. Słychać rżenie koni)
KOT: Ratunku, ratunku! Mój pan, królewicz Jaś tonie.
KRÓLEWNA: Hej, dworzanie, ratujcie królewicza!
JAŚ: Dziękuję Ci, dobra królewno.
ZAPOWIADACZ: Król, widząc miłego młodzieńca, powiedział, by wsiadł do jego karocy i zażył przejażdżki z nim i z córką. A tymczasem kot pobiegł do zamku, którego panem był zły czarodziej.
(Stukot końskich kopyt. Na tablicy interaktywnej widok zamczyska)
KOT: Słyszałem, że umiesz pan przemienić się w każdą bestię. Ot, na przykład, że możesz pan stać się lwem czy też smokiem.
CZARNOKSIĘŻNIK: A pewno! A żebyś zaś nie wątpił w to, zaraz ujrzysz, jak się staję smokiem!
KOT: Słyszałem jeszcze, ale nie mogę w to uwierzyć, że możesz, panie czarodzieju, przybrać postać małych bestyjek: ot na przykład szczura czy też myszy.
CZARNOKSIĘŻNIK: Nie możesz w to uwierzyć! Zaraz się przekonasz!
(Na scenie zamiast czarodzieja pojawia się mysz. Za nią zaczyna gonić kot)
ZAPOWIADACZ: Kochane Dzieci, czy wiecie, co się stało?...
Oczywiście macie rację, kot zjadł czarodzieja. Ale co ja słyszę?
(Na tablicy interaktywnej widok karety. Słychać rżenie koni)
KOT: Witajcie, drodzy goście, w zamku mojego pana, królewicza Jasia!
JASIU: Nie oszukuj, kocie. Drogi królu, to nie mój zamek. Ja jestem ubogim chłopcem, którego bracia po śmierci ojca pozbawili majątku i z domu wyrzucili.
KRÓL: Mój chłopcze, cieszę się, że jesteś uczciwy. Ale skoro twój kot pożarł złego czarodzieja, masz prawo do jego zamku.
(Na tablicy interaktywnej widok uczty. Słychać muzykę)
ZAPOWIADACZ KLOWN: Królewna Zosia pokochała dobrego Jasia, więc król wyprawił huczne wesele. I ja tam byłem, miód i wino piłem.
(Na scenie pojawiają się wszystkie kukiełki i aktorzy)
KONIEC
Scenariusz M. Niechwiedowicz